คืนวันเสาร์โน่บอกว่ามีนัดปั่นวันอาทิตย์แต่เช้า
หันไปมองรถคู่ใจ ปรากฏว่ายางแบน
จัดการสูบซะเรียบร้อย ออกไปเดินเล่นชั่วโมงนึงกลับมาดู แบนสนิท!
เลยได้จัดการถอดล้อ งัดยางในออกมาหารูรั่ว ก็เจอหนามเล็กๆ ตำอยู่ที่ยางนอก
สงสัยเหยียบตอนปั่นกลับจากเกษตรคืนวันศุกร์ ก็ปะเรียบร้อย รีบนอน
วันอาทิตย์ตื่นตั้งแต่หกโมงเช้า รีบออกกับโน่ ไปเจอกับเบิ้ม, เปา ที่แยกรัชโยธิน
แล้วปั่นไปลาดพร้าว 71 เจอกับโจ๊ก หรือครูลิลลี่ แห่ง maxrider.com
เพื่อจะปั่นไปเจอกับพี่โด่ง กับ ต่อ ที่โรงเรียนสตรีวิทย์ 2 บางเขน
ก็ออกจากลาดพร้าวแล้วเลียบทางด่วนไปทางเกษตรนวมินทร์ เลนจักรยานบนถนนประดิษฐ์มนูธรรมนี่ดีจริงๆ ครับ
พอถึงแยกลาดปลาเค้าเราก็เลี้ยวซ้ายไปทางวังหิน กลายเป็นว่าพวกเราปั่นวนเป็นวงกลมซะงั้น
รู้งี้นัดกันที่โรงเรียนก็หมดเรื่อง ก็ถือซะว่าเป็นการอุ่นเครื่อง 15 กิโลเมตร
ที่สนามบอลสตรีวิทย์ 2 เป็นลานเล่นเครื่องบินบังคับวิทยุด้วยครับ
พี่โด่ง นักปั่นเอ็กซ์ตรีม อดีตแชมป์ดาวน์ฮิลล์ประเทศไทยเค้าหันมาเล่น ฮ.บังคับวิทยุด้วย
เลยมานัดกันที่นี่ ปั่นๆ ไปก็พักดูเค้าบังคับเครื่องบินเล่นกันไปด้วย น่าทึ่งดีเหมือนกัน
ที่เห็นเค้าบังคับ ฮ.ให้บินผาดโผน ตีลังกา พลิกซ้ายพลิกขวา เสียงก็ดังเหมือนเครื่องบินจริงๆ ซะด้วย เจ๋งมาก
ระหว่างรอให้พี่โด่งเอา ฮ.บังคับวิทยุให้พวกเซียนๆ เค้าปรับแต่ง เราก็ปั่นโดดเล่นกันในโรงเรียนไปเรื่อยๆ
เลยได้เห็นว่าต่อ bunny hop ได้แม่นมาก โดดขึ้นขอบฟุตบาท ขั้นบันไดได้พลิ้วดีจริงๆ
ผมก็ได้ปั่นตามไปก๊อกๆ แก๊กๆ ดูนาฬิกา เพิ่งจะเก้าโมง ถ้าเป็นปกติป่านนี้คงยังไม่ตื่น
พอสายหน่อยก็ย้ายกันไปสนามโดดที่บ่อดิน แถวรามอินทรา อัดจักรยาน 7 คันใส่รถพี่โด่งไปกัน
เนื่องจากช่วงนี้ฝนลงบ่อย ทางเข้าเลยเละมาก ลุยโคลนซะ ทำเอา Specialized BigHit ของครูลิลลี่เน่าไปเลย
เห็นดังนั้นผมเลยยอมหนัก แบกรถข้ามโคลนไป เลยเลอะแค่นิดหน่อย
กำลังเอาไม้รูดโคลนออกจากล้อกันอย่างขะมักเขม้น ส่วนรถผมเรี่ยม 🙂
เข้าไปถึงเนินโดด พี่โด่งบอกว่าปกติก็จะมีกลุ่มบ่อดินเค้ามาโดดเล่นกันประจำ กับพวกโมโตครอสบ้าง
แต่วันนี้มีแต่พวกเรา แล้วก็ชาวบ้านที่มาจับปลา เด็กๆ มาเล่นน้ำกันนิดหน่อย เลยเล่นได้สบาย
ครูลิลลี่ลุยก่อนเลย โดดได้สามรอบ
“เฮ้ย!!!”
ฉึก…
โยนรถทิ้งทันที เพื่อจะเห็นหน้าแข้งแหก แล้วเลือดก็ไหลอาบออกมาอย่างรวดเร็ว
ครูลิลลี่เริ่มส่งสัญญาณแสดงอาการบาดเจ็บ
“โหย…เจ็บว่ะ..อูยยยย….ซี้ดดส์” มีเสียงสุดปากเหมือนคนกินพริกด้วย
“เอาน้ำไปล้างแผลก่อนพี่” เบิ้มตะโกน พร้อมโยนขวดน้ำไปให้ต่อ
“เดี๋ยว! อย่าเพิ่งล้าง ถ่ายรูปก่อน” ครูลิลลี่บอกด้วยวิญญาณของผู้ชอบเป็นข่าว (-_-“)
ต่อเลยจัดการเก็บภาพให้
จริงๆ เลือดโชกเลยครับ แต่มุมนี้มองไม่ค่อยเห็น
สุดท้ายก็ไม่ได้ล้างแผลหรอก ปล่อยให้เลือดแห้งปิดแผลไว้อย่างนั้นแหละ
“เป็นไงล่ะ ไหนบอกแค่มาปั่นขำๆ” ต่อแซว
“ก็กะว่าแค่ปั่นขำๆ แหละ เลยไม่ใส่สนับแข้งมา” ครูลิลลี่ครวญอย่างสุดเซ็ง แต่พอหายปวดก็ไปโดดต่อ
ส่วนผมกับโน่ไม่สนใจอยู่แล้วว่าจะปั่นขำๆ หรือไม่ขำ เพราะสนับแข้งติดอยู่เสมอยามออกทริป
เปาพกมาแต่ไม่ใส่ เห็นตัวอย่างแล้วเลยงัดขึ้นมาใส่บ้างทันที แล้วก็ออกไปโดดกัน
ต่อนำ เบิ้มตาม ครูลิลลี่ซ้ำอีก ผมก็ไปปั่นๆ เลียเนินกะเค้านิดหน่อย โดดลอยประมาณ 10 เซ็นมั้ง (- -“)
พี่โด่งโชว์ฟอร์มบ้าง
นี่ขนาดบอกแก่แล้วไม่ค่อยมีแรงนะเนี่ย…
ประมาณเที่ยงก็หมดแรง เลยพากันไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูเจ้าอร่อยที่ลาดพร้าว 87 เสร็จแล้วก็แยกย้าย
ต่อกับพี่โด่งก็ขนรถกลับบ้าน พวกเราที่เหลือก็เตรียมปั่นไปร้านจักรยานที่จรัญฯ 20 ฝั่งธนฯ
ก็จัดการลำเลียงรถออกมาจากปิคอัพของพี่โด่ง
เป็นไงล่ะ ใช้คนดังยกรถให้ซะเลย เอารีบรับหน่อย อย่าให้ดาราออกแรงนาน
ร่ำลากันแล้วเราก็ปั่นออกลาดพร้าว 101 แวะร้านนครไทยจักรยานดูอะไหล่นิดหน่อย
แล้วก็ซัดยาว เลียบใต้ทางด่วนไปออกพระรามเก้า เข้าอโศก สุขุมวิท สยาม ยศเส รพ.กลาง เสาชิงช้า
แล้วก็ไป ม.ศิลปากร วังท่าพระ แวะกินน้ำกินท่า โน่เอาเบรคไฮดรอลิคมาให้หนุ่ม นักปั่น trials แห่งศิลปากร
ส่งของเสร็จก็ลงเรือข้ามฟากจากท่าพระจันทร์ไปศิริราช แล้วปั่นไปพรานนก ต่อไปจรัญฯ 20
ถึงร้านแสงเพชรจักรยาน เดินดูอะไหล่ เก็บข้อมูลเรื่องราคา โน่ได้บ๊อกซ์ไกด์ใหม่ติดรถสมใจ สวยดุดัน เท่ห์ซะ
(กลับมาถึงบ้านยังนั่งมองรถตัวเอง ชื่นชมไม่ยอมหยุดตามประสาคนเห่อของใหม่) 😛
เสร็จแล้วก็มาข้ามฟากกลับที่เดิม ก็เลยเก็บภาพไว้ซะหน่อย เพราะคราวนี้มีเบิ้มมาด้วย
ออกมาสนามหลวง เลาะแม่น้ำไปถนนพระอาทิตย์ ฝนก็ตก หนักซะด้วย เซ็งเลย
ถนนเปียก โดดเล่นไม่ได้ เดี๋ยวลื่นหัวแตก ก็เลยแวะกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาที่บางลำพู
แล้วก็ปั่นกลับทางราชดำเนิน ลานพระรูปฯ รัฐสภา ราชวิถี พระราม 6 จตุจักร จนถึงบ้านประมาณสองทุ่ม
ปั่นกันแทบไม่ได้หยุดทั้งวันเลย ดูไมล์ติดรถ บอกระยะทาง 72 กม.
เบิ้มบอกว่าเป็นการปั่นที่นานและไกลที่สุด แถมตอนบ่ายก็ร้อนแทบละลายและเหนื่อยจนหมดแรง
พี่ก็เหมือนกันว่ะ…
ปล.ด้วยสถิตินี้ทำให้มั่นใจได้อีกนิดนึงว่า ซักวันคงปั่นไปต่างจังหวัดได้แล้ว เย่ห์…