ถ้าไม่รู้ว่าเป็นหนังจีนกังฟูคงอ่านชื่อหนังเรื่องนี้ว่า ไอพีแมน – -”
หนังเป็นเรื่องราวของปรมาจารย์กังฟูชื่อยิปมัน ที่โด่งดังมากเพราะภายหลังเป็นครูมวยที่มีลูกศิษย์มากที่สุด
หนึ่งในนั้นมีอดีตดารานักบู๊ บรูซ ลี ด้วย
เปิดเรื่องมาจะได้เห็นว่ายิปมันค่อนข้างจะเป็นคนน่าอิจฉา อยู่บ้านหลังใหญ่ ครอบครัวอบอุ่น
มีเมียสวย ลูกน่ารัก แต่งตัวดีทุกคน เข้าใจว่าน่าจะเป็นตระกูลผู้มีอันจะกินในชุมชนคนนึง
แล้วก็เก่งมาก แต่ถ่อมตัว ไม่เคยอวดอ้างและไม่รับลูกศิษย์ ทั้งที่เมืองนี้มีสำนักมวยมากมาย
และมักจะมีคนมาขอ “แลกเปลี่ยนวิทยายุทธ” บ่อยๆ คือมาท้าสู้นั่นแหละ ยิปมันก็เหมือนเป็นฮีโร่ของชุมชนด้วย
แล้วก็มีจุดหักเหช่วงญี่ปุ่นบุกจีนตอนสงครามโลกครั้งที่สอง ทำให้ชีวิตต้องลำบาก
บ้านโดนยึดเป็นกองบัญชาการทัพญี่ปุ่น แล้วก็ตามสูตร ต้องมีนายทหารญี่ปุ่นชอบต่อสู้
เอาคนจีนไปซ้อมเล่น เราก็จะได้เห็นกังฟูปะทะคาราเต้อย่างเมามัน
หนังดูสนุกและเพลินมาก ฉากต่อสู้รุนแรง สมจริง แบบที่นิยมในช่วงนี้
หลังจากที่ไปเห่อแนวเหาะเหินเดินอากาศแบบท่าสวยสไตล์หยวนวูปิงมานาน
อันนี้คิวบู๊คุมโดยหงจินเป่า (แต่ก็ไม่ใช่แนวเล่นจริง เจ็บจริงนะ ยังมีใช้สลิงบ้าง)
ตัวอาจารย์ยิปมันรับบทโดยเจิ้นจื่อตัน ที่เดี๋ยวนี้ต้องเรียกว่า ดอนนี่ เยน แล้ว
พักนี้เค้าเล่นหนังบ่อยมากจริงๆ เรื่องนี้เหมือนโฆษณากันว่าเป็นบทที่ดีที่สุดในชีวิตของเค้า
ผมว่าจริงนะ บทมันดีจริงๆ หนังก็ทำได้ดีด้วย แล้วก็ไม่ได้น้ำเน่าจนน่าเบื่อ เห็นว่าปีนี้กำลังจะมีภาค 2 ออกมา
แล้วก็ยังจะมีเวอร์ชั่นของเฮียหว่องกาไว ที่จะให้เหลียงเฉาเหว่ยแสดงเป็นยิปมันอีกด้วย ไม่รู้จะออกมาเป็นไง
แต่หลายคนก็รอดูกัน เพราะแฟนเดนตายชอบหนังของผู้กำกับแนวเปลี่ยวเหงาตัวพ่อก็มีอยู่ไม่น้อย
เทียบกับเรื่องเก่าคือ Flash Point (ลุยบ้าเลือด) ที่ดอนนี่เล่นกับผู้กำกับคนเดียวกันนี้ ใครๆ ก็บอกว่าสนุก
แต่ผมว่าไม่สนุก คิวบู๊มันดิบๆ ทุลักทุเลไงไม่รู้ เลยไม่ชอบ บทก็เชย แบบหนังตำรวจกับมาเฟีย
หรือเรื่องใหม่หน่อยอย่าง 5 พยัคฆ์พิทักษ์ซุนยัดเซ็น ก็ยังไม่ชอบเท่าไหร่
แต่กับ Ip Man นี่ พวกฉากตัวละครเก่งๆ สู้กัน (ซึ่งก็มีแค่ 3-4 ฉากเองนะ) มันสนุกดี
ถ้าวัดระดับความสนุกได้ ผมว่ามันสนุกพอๆ กับตอนที่อ่านการ์ตูนโคทาโร่ภาคศึกชิงจ้าววิทยายุทธทั่วประเทศเลยแหละ
หรือเทียบกับหนังแนวประลองยุทธด้วยกัน ผมชอบเรื่องนี้มากกว่า Fearless ของหลี่เหลียนเจี๋ยเยอะเลย
จำไม่ได้ว่าหนังได้เข้าฉายบ้านเรารึเปล่า แต่ได้ยินมาเยอะว่าสนุกเพิ่งมีโอกาสได้ดู
แผ่นแท้ราคาแค่ 79 บาท ถ้าเจอก็หยิบได้เลยไม่ต้องคิด เริ่มหายากแล้ว หมดไปหลายร้าน
ผมไปคุ้ยได้จากร้านบูมเมอแรง สาขาฟอร์จูน แต่ปกดีวีดีเวอร์ชั่นบ้านเรามันรกไปหน่อย
ช่วงหลังห่างวงการหนังจีนมานาน ถ้าใครจำได้ เกือบยี่สิบปีก่อนหนังจีนฮ่องกงเฟื่องฟูในบ้านเราสุดๆ
มีนิตยสารหนังจีนโดยเฉพาะเลย ชื่อ โกลด์สตาร์ ผมซื้อตั้งแต่เล่มแรก
หน้าปกโจวเหวินฟะในเรื่อง Full Contact (บอกโลกว่าข้าตายยาก) ที่มาถ่ายทำในเมืองไทยด้วย
จำไม่ได้ว่าหนังสือออกมาได้กี่ปี ตอนนี้มีหนังจีนดีๆ ให้ดูบ่อยขึ้น จับตาไว้ให้ดีนะครับ
รู้สึกว่าเทรนด์หนังจีนกำลังกลับมาแล้ว (ขอทำนายกะเค้ามั่งเหอะ) 😛
ปล.ถ้าได้ดูแล้ว แนะนำให้อ่านบล็อก Made In Hong Kong ด้วยครับ ข้อมูลแน่นมากตามประสาแฟนหนังจีนตัวจริง 😉
Ip Man – ยิปมัน จ้าวกังฟูสู้ยิบตา (2008, Wilson Yip)
ราคาจัดว่าอยู่ในระดับพรีเมี่ยมเล็กน้อย
อร่อยครับ เหนียวนุ่มหนึบดีมาก รสชาติกำลังดี
นี่ก็อร่อย ปลาเนื้ออ่อนรสหวานนุ่มลิ้น ก้างแกะง่าย น้ำแกงรสไม่จัดเกินไป
จานนี้กินเสร็จถึงรู้ว่า 500 บาท O_o! มีกุ้งนับจากที่กินเจอหัวกุ้งแล้ว น่าจะ 2 ตัวเท่านั้น
จานนี้เด็ดสุด ชอบกันมาก กินกับข้าวก็เยี่ยม กินเป็นกับแกล้มก็แจ๋ว
ปลาชื่อแปลก เนื้อคล้ายปลาหิมะ แต่ไม่มันเท่า กินคำแรกอร่อยจริงๆ
ไม่มีอะไรมาก นักเรียนก็แต่งตัวมารำ เพลงเดิม ท่าเดิม ชุดเดิม เห็นตั้งแต่เด็ก
พอเย็นก็เลยซื้อของกินแถวตลาดหน้าสถานีรถไฟมานั่งกินฆ่าเวลา
ถึงกรุงเทพตอนตีสามกว่าๆ ลงที่สถานีบางเขน
ได้นอนกันราวๆ เช้ามืด สลบกันไปทั้งวัน