หอศิลป์ถวัลย์ ดัชนี

ใครที่ใช้งาน Twitter และ follow ผมอยู่คงจะเห็นผมบ่นแล้วว่ามานั่งทำงานที่ UIH มีความสุขเยี่ยงไร
อาทิเช่น เข้า blogspot, wordpress, exteen ไม่ได้เลย รวมทั้ง im ทุกยี่ห้อ
social network ทุกสำนัก รวมทั้ง twitter โอ้ว…เยี่ยม!?

โชคดีที่ยังเข้า gmail กับ google reader ได้อยู่ ทำให้ชีวิตไม่เลวร้ายเกินไปนัก
บล็อกตัวเองกับเมเจอร์ไบค์ยังได้อยู่เหมือนกัน ก็ไม่รู้เค้าจะตามมาบล็อคเมื่อไหร่
แต่ยังติดตาม twitter ได้จาก gtalk ในหน้าเว็บ gmail
่ส่วนพวกโปรแกรม twitter client ทั้งหลายนั้น ลืมได้เลยชั่วคราว

แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีเรื่องดีอยู่ ไม่นับเรื่องการแต่งตัวกับเวลาทำงานที่ค่อนข้างสบายๆ แล้ว
วิวบนชั้น 19 ของอาคารเบญจจินดานี่ก็สวยไม่เบาเชียวแหละ ใครๆ ก็คงชอบ
แต่ที่ยอดเยี่ยมกว่านั้นคือ ตึกนี้มี “หอศิลป์ถวัลย์ ดัชนี” ครับ

ผมเริ่มตามอ่าน ตามดู ผลงานและบทสัมภาษณ์ของคุณถวัลย์ ดัชนีมาซักเมื่อ 10 กว่าปีก่อน
เริ่มจากบทสัมภาษณ์ในงานเปิดตัวอะไรซักอย่าง ในหนังสือแนวศิลปะเล่มนึงที่จำชื่อไม่ได้แล้ว
มีภาพถ่ายตอนกำลังวาดรูปโชว์สดๆ กับบทสัมภาษณ์แสบทรวง แต่เต็มไปด้วยอารมณ์ขันและหยิ่งอยู่ในที
ตั้งแต่นั้นมาผมก็รู้สึกนิยม “ช่างวาดรูป” (ตามที่เจ้าตัวเรียก) ท่านนี้มาก แล้วก็ติดใจ ชอบดูภาพวาดมาตลอด

ผมเป็นช่างวาดรูป เพราะฉะนั้น ผมก็ต้องทำหน้าที่ของช่างวาดรูป คนจะดูหรือจะไม่ดูก็ไม่เกี่ยวกับผม
เพราะไม่ใช่กิจของนักวาดรูป ผมไม่เคยถามดวงดาวในห้วงเวหาว่าเปล่งแสงไปที่ไหน
ไม่เคยถามนกที่ร้องเพลงในอากาศว่าทำไมถึงร้องเพลง ผมไม่เคยถามถึงรสหวานที่มีอยู่ในกลีบดอกไม้ เพราะมันคือธรรมชาติ

คำให้สัมภาษณ์จากนิตยสาร POSITIONING

เมื่อ 3-4 ปีก่อนก็ได้มีโอกาสดูนิทรรศการ “ไตรสูรย์” (Trinity) ที่หอศิลป์ราชินีฯ ตรงสะพานผ่านฟ้า

ภาพจากเว็บของหอศิลป์สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ

รวมทั้งได้ฟังปาฐกถา จริงๆ ผมว่าเหมือนทอล์คโชว์มากกว่า เพราะสนุกมาก ขำตลอด อ.ถวัลย์ก็โม้ไปสลับวาดรูปไป
คุ้มค่ามากที่ได้ไปดู ค่าเข้าหอศิลป์ก็แค่ 20 บาทเท่านั้นเอง เสียดายน่าจะอัดเทปไว้ เค้าไม่ยอมทำวีดีโอขายนะ
แต่เข้าใจว่าเขียนหนังสือราชการไปขอที่หอศิลป์ได้ เพราะเคยถามเจ้าหน้าที่ไว้ครั้งนึง

เมื่อเร็วๆ นี้ คุณพิษณุ นิลกลัด ก็เพิ่งเขียนเชิญชวนให้มาดูที่นี่ลงในมติชนสุดสัปดาห์
ก็ตั้งใจว่าจะมาดูให้ได้ซักครั้ง แต่ก็ยังผัดวันประกันพรุ่งมาตลอด
จนอยู่ดีๆ ก็ได้มีโอกาสมาอยู่ที่นี่แบบไม่ได้ตั้งใจ ไม่ทันตั้งตัว จากที่เคยคิดไว้ว่าจะมาดูตั้งหลายปี
ในที่สุดก็ได้มาซะที

สมัยก่อนตอนที่เคยรู้ว่าตึกนี้มีผลงานเป็นแกลเลอรี่ส่วนตัวของเจ้าสัวบุญชัย เบญจรงคกุล ก็นึกว่าเป็นห้องภาพส่วนตัว
อยู่ในห้องพิเศษเฉพาะผู้บริหาร แต่เปล่าเลย…อยู่ที่ล็อบบี้ชั้นล่างนี่เอง ใครอยากมาดูก็มาแลกบัตรเข้าชมได้ฟรี
นอกจากจะมีภาพเขียนอันน่าตะลึงแล้วยังมีประติมากรรมสวยๆ เข้ามาก็จะได้เห็นรูปปั้นช้างทั้งด้านหน้าและด้านใน
ในตัวห้องภาพก็ยังมีหุ่นละครเล็ก งานฝีมืออื่นๆ ที่สวยมากอีกหลายอย่าง

ตอนนี้ทุกวัน กินข้าวเสร็จ ผมก็จะโอ้เอ้ ยังไม่เข้างาน ไปเดินเล่นดูภาพเขียนไปเรื่อยๆ
แต่ไม่รีบดูครับ ตั้งใจว่าจะละเลียดดูแค่วันละ 2-3 ภาพก็พอ จะได้ดูไปอีกนานๆ
แต่ละภาพดูแล้วมัน ดุดัน แข็งแรง และทรงพลังมาก…

นี่ไม่ได้เขียนไปเรื่อยนะครับ มันมีพลังจริงๆ ดูภาพเสือแล้วเหมือนเสือมันจะโดดออกมาขย้ำได้เลย
ผมต้องเพ่งให้ชัดใกล้ๆ ถึงมั่นใจว่ามันเป็นฝีแปรงบนผ้าใบผืนเรียบจริงๆ ไม่ได้เป็นเทคนิคภาพนูนต่ำสามมิติแต่อย่างใด
กล้ามเนื้อ เขี้ยว เล็บ แววตา แสงเงา สุดยอด…เสียดายที่ถ่ายรูปมาอวดไม่ได้ แต่ของหยั่งงี้ มันต้องมาดูเองครับ

การเดินทางมาก็สะดวกสบาย อาคารเบญจจินดา หรือตึก UCOM เก่า ก็อยู่ใกล้ๆ ม.เกษตรนี่เอง
นั่งรถเมล์มาจากแยกลาดพร้าว บนถนนวิภาวดี ก็จะอยู่เลยจากแยกเกษตร (วิภาวดีตัดกับงามวงศ์วาน)
ลงรถเมล์ป้ายแรกฝั่งวิภาวดีขาออก แล้วเดินข้ามทางรถไฟเข้ามาแลกบัตรได้ที่ตึก
ถ้าขับรถมาก็ต้องหาทางเข้าโลคัลโร้ดเอาเอง เข้าชมได้ฟรี ตั้งแต่ 9 โมงเช้า ถึง 5 โมงเย็นครับ
เสียอย่างเดียวก็คือ เสาร์อาทิตย์ วันหยุดนักขัตฤกษ์ ไม่เปิดครับ โทรติดต่อได้ที่ 0-2953-2288

ฝันเป็นจริงไปแล้วอีกอย่าง อันดับต่อไปต้องบุก “บ้านดำ” ที่เชียงรายของแกให้ได้ซักครั้ง

ปล.อ่านประวัติแกในวิกิพิเดีย เพิ่่งรู้ว่าเป็นเพื่อนนักเรียนร่วมรุ่นกับ H.R.Giger ที่ออกแบบ Alien ด้วย
เป็นอีกคนนึงที่ชอบมากเหมือนกันเลย