เอากะเค้าหน่อย
ปีที่แล้วเช้าวันนี้ต้องเป็นวันหยุดงานสิเนอะ
ลองมาระลึกชาติดู ที่จริงเคยโพสในบอร์ดเพื่อนสมัยเรียนไว้แล้ว
คืนนี้เมื่อปีที่แล้วกำลังนอนดู 24 day 5 อยู่อย่างเมามันกันสองคนกับโน่
มี sms มาบอกข่าวว่าจะมีปฏิวัติแน่ๆ (จริงๆ ต้องเรียกรัฐประหาร)
ก็ไม่สนใจ
ซักพักเริ่มมีเพื่อนจากต่างจังหวัดโทรหา เลยต้องจำใจหยุดดู เปิดทีวี
เพื่อพบว่าทุกช่องไม่มีรายการปกติเหลือแล้ว
แต่เนชั่นแชนเนลสุดยอดกว่า ได้เห็นผู้ประกาศโดนอุ้มกลางอากาศสดๆ
เลยตัดสินใจ หาทางเข้าเนทเช็คข่าว งานนี้ต้องเอารถออกลุย!
ปั่นจักรยานจากที่พักย่านชินวัตร 2 ตอนเที่ยงคืน
หน้าตึกชิน 2 และชิน 1 มีทหารเพียบ ตอนแรกไม่ได้สังเกต
พอขี่ผ่าน เจอทหารยืนซุ่มทะมึนอยู่ ใจคอไม่ดี
คิดว่าโดนสอยแน่แล้วตรู…เค้าเคอฟิวส์รึป่าววะ เจือกออกมาทำไมเนี่ย (-_-“)
ที่หน้าตึกชิน 1 เห็นทหารสามคนตะคุ่มๆ ทำท่าเหมือนยกท่อนดำๆ เล็งมาทางเรา
ใจหายวูบ จอดจักรยานทันที…
เลยเห็นว่าเป็นกิ่งไม้ไหวๆ เพราะฝนทำท่าจะตก แล้วลมพัดแรงมาก
บรรดาเหล่าทหารก็ยืนสูบบุหรี่คุยกันสบายใจ…ความปอดแหกทำให้เราตาถั่วได้
พอตั้งสติได้ ก็ปั่นต่อมาถึงออฟฟิศ ตรงหน้าสนามเป้า คราวนี้เจอทั้งรถหุ้มเกราะ
รถปืนใหญ่ขนาดเบา พลทหารอีกราว 50 นาย (ไม่รู้ ทหาร A หรือ ทหาร B)
บางคนก็ไปยืนเล่นไลท์เซเบอร์สีแดง (แบบเดียวกะของดาร์ทเวเดอร์) คอยโบกรถอยู่ทางเข้าช่อง 5
ที่เหลือยืนประจำที่ พร้อม M16 ทำไมไม่รู้จักใช้ G36 แบบที่ทอม ครูซยิงเครื่องบินใน MI3 มั่งนะ
ใช้แต่ปืนคนจน…(เพื่อนรุ่นน้องอดีตทหารเกณฑ์คนนึงให้ความเห็นเชิงเสียดสีในวันรุ่งขึ้น)
ที่ปลายปืนผูกผ้าเหลือง บ้างก็ผูกที่แขนซ้าย (เดาว่าต้องมีบางคนใส่ wristbrand มั่งแหละ)
มีนักข่าวมายืนออกันเต็มหน้าช่อง 5 ผมเลยลองถามรปภ.ตึกออฟฟิศ ได้ความว่า..ไม่ทราบครับ
เห็นทหารเดินมาจากค่ายแล้วก็เข้าไปในสถานีเต็มเลย…ขอบคุณครับพี่
ผมเข้าใจว่าเค้าจะใช้ช่อง 5 เป็นศูนย์กลางกระจายสัญญาณภาพ
เลยอยากรู้ความเป็นไปข้างในมากด้วยวิญญาณมนุษย์ไอที
บวกทักษะความเป็นสิงห์นักปั่นและเลือดช่างภาพมือสมัครเล่นเป็นอาชีพเต็มขั้น
เลยพยายามส่งซิกกับนักข่าวอีกฟากถนน แต่มีทหารนายนึงมองมาด้วยสายตาห่วงใยระคนคันมือ
(เห็นพี่เค้าทำท่าขยับปืนหลายรอบ)
ผมเลยแกล้งทำท่าเมื่อยแขน ยกมือเท้าเอว บิดไปบิดมาเล่นแก้เก้อ
ขึ้นไปออนไลน์บนออฟฟิศ คุยกับคนนู้นคนนี้ อ่านข่าวต่างประเทศ แล้วก็ลงมา
อยู่สังเกตการณ์ซักพัก เห็นว่าไม่มีทหารฝ่ายรัฐบาลเก่ามาแน่ๆ
ก็เลยกลับบ้านดีกว่า
ตื่นเช้ามาเก็บงานอีกครึ่งวัน ทหารเยอะกว่าเดิม ดูท่าทางปกติดี
แต่ร้านแม่ค้าหมูทอดเจ้าประจำไม่มาขายซะงั้น
เลยจำใจต้องกินหมูปิ้งร้านข้างๆ แทน
เอารูปที่ถ่ายด้วยกล้องคอมแพ็คที่ยืมเค้ามาแบบเฉพาะกิจเมื่อคืน
มาลงคอมพ์ จะดูให้ชัดๆ พบว่ามืด หาความชัดเจนไม่ได้
จะยิงแฟลชให้มันสว่างๆ ก็กลัวจะโดนยิงซะเอง
เลยไม่มีอะไรมาเป็นหลักฐานให้เห็นบรรยากาศ…
———-
ผ่านมาปีนึงแล้วเหรอเนี่ย มันเร็วหรือช้ากันแน่หว่า…