เพิ่งเคยดูละครเวทีเป็นครั้งแรกในชีวิตครับ หลังจากที่พลาดเรื่องนู้นเรื่องนี้มาหลายหน
ได้ตั๋ววันสุดท้ายที่เค้าเพิ่มรอบมาพอดี ดีใจ(ก่อนดู)และติดใจ(หลังดู)มาก
ต่อไปคงหาเรื่องไปดูอีกบ่อยๆ เท่าที่เงินจะอำนวย 🙂
อ้อ..ต้องมีเวลาด้วย เพราะดูกันทีนึง ทุ่มครึ่งถึงห้าทุ่มกว่าครับพี่น้อง
มีพักครึ่ง 15 นาที ดีนะที่โรงละครเมืองไทยรัชดาลัยเธียเตอร์ในเอสพลานาดเนี่ยมันเดินทางสะดวก
ตอนทำแบบสอบถาม มีคำถามว่าชอบฉากไหน เขียนเท่าที่นึกออกแล้วต้องใส่ ฯลฯ ไปด้วย
เพราะมันชอบไปหมด มุกตลกไหลลื่น ยิงกันอุตลุด ชอบตอนริต้าเล่นเปียนโนยังแอบทำขำ
กับตอนเปิดพินัยกรรม แล้วก็สุดท้ายที่ทำเป็นรวมไฮไลท์ฉากที่ผ่านๆ มาประกอบเพลงดั่งนิยาย เจ๋งมาก
ส่วนที่ชอบน้อยหน่อยและคิดว่าไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ คือมุกคั่นการแสดงเพราะมี “ท่าน”
จาก กบว.(คณะกรรมการบั่นทอนวิทยุและโทรทัศน์!?) มาตรวจสอบไม่ให้มีความรุนแรงและหยาบคาย
มันก็ตลกอยู่น่ะนะ แต่ผมรู้สึกว่ามันทำให้อารมณ์สะดุด ตั้งสองหนแน่ะ
จนสุดท้าย ละครจบลง เหล่านักแสดงออกมาทักทายและอำลาท่ามกลางเสียงปรบมือ
ผมก็ตบมือไป ยิ้มไป น้ำตาคลอหน่วยด้วยความปลาบปลื้มที่ได้มาดู (เว่อร์ซะไม่มี)
งานนี้แอบมีเซอร์ไพรส์เพราะอ่านรายชื่อนักแสดงสมทบแล้วเจอเพื่อนสมัย ม.ต้นด้วย
แถมเล่นเป็นชายกลางอีกต่างหาก (ในฉาก intro น่ะ)
เพ่งดูแล้วก็พบว่าอ้วนขึ้นพอๆ กับเรา..เอ่อ..ตามธรรมชาติ
ถ้าไปเจอกันที่อื่นนี่อาจจะจำกันไม่ได้
ถ้าอยากรู้ว่าคนอื่นเค้าติชมว่าไงอีกมั่งก็ตามไปดูที่บล็อกของคุณ pradt กับ plynoi ได้เลย
ปล.ซื้อสูจิบัตรมานอนอ่านเล่นที่บ้านด้วย กะจะฟังมินิซีดีที่แถมมาให้ชื่นใจซะหน่อย
ใส่เข้าไปใน iBook ติดแหง็กอยู่ในนั้นเลย ฟังก็ไม่ได้ เอาออกก็ไม่ได้ เซ็งเป็ด!!!
ใครรู้วิธีบอกหน่อยนะครับ ^_^
#อัพเดท: mini CD กับ Slot Loading มันไม่ถูกกันอะ
ปัญหาคลาสสิคระดับโลกของวงการเลยนะเนี่ย ทำไมเราไม่รู้ฟระ
เดี๋ยวกลับบ้านต้องไปลองคลิกเม้าส์ค้างตอนรีสตาร์ทดูตามที่เค้าแนะนำ อย่าเพิ่งเจ๊งนะน้องเปิ้ลสุดที่รัก Y_Y